Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, dié weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en stenen,
met verzet, omdat de zon een weg die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij hem ook?
(gedicht van Hans Stolp)
Tijdens één van mijn opleidingsdagen bij Phoenix werd dit gedicht voorgedragen. Een gedicht dat me raakt. Die ene weg is voor jou, die ene slechts. Je kunt je hier tegen verzetten of uit de weg gaan. Of de weg nemen en ervan leren. Wat we op ons pad tegen gekomen, kunnen we niet veranderen. Wel hebben we invloed op hoe we ermee omgaan. Zo kennen we allemaal wel dingen uit ons leven waar we niet om gevraagd hebben. Een slechte relatie, het gemis van een kind, ziekte bij onszelf of bij mensen om wie we geven.
Zo werd ons gezin 2 jaar geleden getroffen toen bij mijn dochter van destijds 6 jaar de diagnose diabetes type 1 werd gesteld. Om 2 maanden later een extra klap te moeten incasseren toen daarbovenop coeliakie (glutenintolerantie) werd geconstateerd. Een ware mokerslag voor mijn dochter, die nu levenslang een glutenvrij dieet moet volgen en niet meer kan kiezen wat te eten. Dat is haar grootste uitdaging: niet zelf meer kunnen bepalen en ongedwongen meedoen met leeftijdsgenootjes. Gebonden zijn aan dieetregels en afspraken om de gevolgen van diabetes en coeliakie te beperken. Een grote beperking én verantwoordelijkheid voor zo’n kleine meid.
Tegelijk laat zij zo goed zien wat het betekent om je ‘lot’ te nemen. Ondanks dat ze echt wel eens moeite heeft met haar ziektes, kijkt ze vooral naar wat er nog wél kan. De keuze is dus niet de weg, want die koos haar. De keuze is de wijze hoe die weg te gaan. En die neemt ze met alle kracht en positiviteit die ze in zich heeft. Wat een mooi voorbeeld voor mij!