Lang leve de prutsers.
Hoera voor het halve werk, gemakzucht, luiheid en de moed om af te raffelen.
Eer aan degene die niet het beste hoeft te geven van zichzelf.
Een buiging voor zomaar ergens beginnen, ook al weet je niet of je het kunt.

Alles waar je van droomt, kun je in ieder geval slecht of matig.
Dus waarom niet gewoon beginnen.
Wacht niet langer omdat je het nog niet kunt.
Schrijf het niet af omdat het vast niets wordt.
Slecht schrijven is toch schrijven.
Matig toneel spelen is het begin van je droom.
Vals zingen kan heerlijk zijn.
En het kan alleen maar beter worden.

Dus begin prutsend aan je passies.
Hoera voor het broddelwerk.
Een buiging voor gerommel en gespeel.
Eer aan degene die zomaar wat doet.

Lang leve de pret van het hoe dan ook doen.

(Het gedicht komt uit ‘Schrijvend tot jezelf komen’ en is geschreven door Saskia de Bruin)

Prutsen is niet iets wat ik van nature graag doe. Wat ik doe, doe ik het liefst meteen goed. Iets nieuws starten is voor mij om die reden zo nu en dan een grote uitdaging. Want de kans is aanwezig dat dat niet direct (heel) goed is. Toch ben ik vorig jaar een grote uitdaging aangegaan. Na 9 jaar in franchiseverband te hebben gewerkt, besloot ik solo verder te gaan. Een keuze die ik met mijn hart heb gemaakt. Het voelde en voelt nog steeds goed om ‘eigen baas’ te zijn. Ik voel de vrijheid om mijn eigen koers te varen.
De eerste tijd ben ik vol enthousiasme aan de slag gegaan met huisstijl, website, inspiratie brief, programma’s en andere praktische, soms niet leuke maar wel noodzakelijke, taken. En met resultaat, want mijn website staat als een huis. Nu een groot deel opgestart is, komt het échte werk. Aan de slag met mensen die begeleiding zoeken bij belangrijke levensvragen! En dat gaat niet vanzelf….helaas. Dat vraagt van mij om proactieve benadering van mijn (potentiële) doelgroep. Door (koude, lauwe of warme) acquisitie en netwerken. Of door middel van online activiteiten, zoals interessante artikelen of blogs delen via sociale media. Bloggen, ja dat zie ik wel zitten.

En daar komt de kleine prutser in mij om de hoek kijken, of is het de criticus? Ik vind het namelijk best lastig om een goede blog te schrijven. Tal van overtuigingen komen voorbij: Vinden mensen dit wel interessant? Hoe ga ik precies omschrijven wat ik bedoel? Waar zal ik mee beginnen? En voor ik het weet stel ik het bloggen uit en komt het er niet van. En dat voelt niet goed….

Totdat ik een tijdje geleden het gedicht ‘Ode aan de prutsers’ van Saskia de Bruin tegenkwam. Wat een verademing! Gewoon beginnen en doen. Lekker prutsen. En even geen voorrang geven aan de gedachten van de criticus in mij. Die mag straks weer zijn zegje doen. Nu is het tijd voor de ‘doener’ in mijzelf, die met een milde blik op het ‘prutsen’ aan de slag gaat. Wat voelt dat heerlijk….want achteraf valt het gepruts best mee, al zeg ik het zelf!

Heb jij ook moeite met ergens aan beginnen? Hik jij ook aan tegen nieuwe (spannende) dingen? Winnen jouw kritische gedachten regelmatig van de ‘doener’ in jou? Ik help je graag om hier beweging in te krijgen en gerichte stappen te zetten. Neem dus gerust contact met me op. Alvast één goede tip: laat het niet bij intenties, doe het!